شبکه ملی مسافری راه‌آهن اتحاد قرار است در سال ۲۰۲۶ آغاز به کار کند و پیش‌بینی می‌شود تا سال ۲۰۳۰ سالانه حدود ۳۶.۵ میلیون مسافر را جابه‌جا کند.

شهرها و مناطق رده دوم و سوم امارات با راه‌اندازی خدمات مسافری راه‌آهن اتحاد رشد قابل توجهی خواهند داشت؛ تحولی که می‌تواند جایگاه آن‌ها را به سطح شهرهای رده اول و دوم ارتقا دهد.

به گفته کارشناسان املاک، افزایش سرعت و دسترسی بهتر بین مراکز اصلی همچون دبی و ابوظبی و مناطق پیرامونی نظیر الذید، رویس و فجیره باعث افزایش تقاضا در این مناطق خواهد شد و در نتیجه قیمت و اجاره املاک نیز رشد می‌کند.

مارک کَسْتلی، مدیرعامل بخش املاک شرکت Huspy، گفت:

«راه‌اندازی راه‌آهن اتحاد چشم‌انداز بازار مسکن امارات را تغییر می‌دهد، زیرا رفت‌وآمد بین امارت‌ها را سریع‌تر و آسان‌تر می‌کند. مناطقی که پیش‌تر به‌عنوان فاصله‌دار از مراکز کاری در نظر گرفته می‌شدند – مانند راس‌الخیمه، فجیره و برخی محله‌های نوظهور در ابوظبی و شارجه – اکنون با افزایش تقاضا برای خرید و اجاره خانه مواجه خواهند شد.»

او افزود: «پروژه‌های بزرگ زیرساختی مانند راه‌آهن اتحاد معمولاً موتور رشد بازار املاک هستند، چرا که دسترسی را بهبود می‌بخشند و تقاضای تازه ایجاد می‌کنند.»

با آسان‌تر شدن رفت‌وآمد، انتظار می‌رود بسیاری از ساکنان از مراکز پرجمعیت شهری به سمت حومه و مناطق دورتر برای دسترسی به خانه‌های بزرگ‌تر و مقرون‌به‌صرفه‌تر حرکت کنند. این تغییر طبیعی موجب رشد اجاره‌بها در مناطقی خواهد شد که پیش‌تر به دلیل زمان طولانی سفر یا ترافیک چندان مورد توجه نبودند.

شبکه ملی راه‌آهن اتحاد حدود ۹۰۰ کیلومتر طول دارد و ۱۱ شهر و منطقه در هفت امارت را به یکدیگر متصل می‌کند.

فیراس المصدی، مدیرعامل شرکت fäm Properties نیز معتقد است:

«ارزش زمین در شهرهای رده دوم مانند فجیره، الذید و رویس به دلیل تقاضای واقعی (نه سفته‌بازی) افزایش خواهد یافت. در اطراف ایستگاه‌ها شاهد توسعه پروژه‌های مبتنی بر حمل‌ونقل خواهیم بود؛ محله‌های پیاده‌محور و چندمنظوره که به‌طور مستقیم با ایستگاه‌ها در ارتباط هستند، مانند University City، سقمقم و مصفح.»

او اضافه کرد:

«بازار خانه‌های دوم نیز تعریف تازه‌ای خواهد یافت. خانواده‌ای ممکن است در دبی زندگی کند اما یک واحد ساحلی در فجیره داشته باشد و به‌طور مرتب از آن استفاده کند، زیرا اکنون کمتر از یک ساعت با دبی فاصله دارد. دبی همچنان مرکز اصلی باقی خواهد ماند، اما مرزهای نفوذ آن گسترش می‌یابد.»

به گفته المصدی:

«این فقط یک پروژه حمل‌ونقل نیست؛ بلکه درباره سرعت، اتصال و بهره‌وری است. وقتی زمان و فاصله فشرده می‌شود، هزینه فرصت کاهش می‌یابد و این همان جایی است که ارزش واقعی آزاد می‌شود. اگر زمان سفر از دو ساعت به ۵۰ دقیقه کاهش یابد، نه‌تنها وقت ذخیره می‌شود بلکه انتخاب مردم برای زندگی، کار و سرمایه‌گذاری تغییر خواهد کرد. چیزی که پیش‌تر "خیلی دور" به حساب می‌آمد، حالا در همسایگی قرار می‌گیرد.»

او همچنین اشاره کرد:

«فجیره دیگر پایان امارات نیست، بلکه دروازه شرقی کشور است. راس‌الخیمه به گزینه‌ای برای تعطیلات آخر هفته خانواده‌های دبی تبدیل می‌شود. العین نیز می‌تواند پایگاه مناسبی برای متخصصانی باشد که از راه دور کار می‌کنند و ظرف کمتر از یک ساعت به پایتخت یا سواحل می‌رسند. این یعنی بازتعریف کامل ارزش زمین بر اساس دسترسی، نه صرفاً موقعیت جغرافیایی.»

المصدی با ذکر نمونه‌ای از ژاپن افزود:

«پس از راه‌اندازی کامل خط سریع‌السیر توکیو – اوزاکا، ظرف پنج سال ارزش زمین‌های تجاری بیش از ۴۰ درصد رشد کرد و تقاضای مسکن بیش از ۶۰ درصد افزایش یافت. ناگویا، که پیش‌تر بازاری درجه دوم بود، به یکی از رقابتی‌ترین مراکز لجستیکی و اداری ژاپن تبدیل شد. دلیل آن، علاقه به قطار نبود، بلکه سهولت سفرهای کاری، گردشگری و رفت‌وآمد ترکیبی بود که جریان اقتصادی جدیدی ایجاد کرد.»

او در پایان گفت:

«این همان اصل در امارات هم صدق می‌کند، با این تفاوت که ما هیچ میراث قدیمی و مشکل زیرساختی نداریم. این جدیدترین و پیشرفته‌ترین سیستم ریلی در جهان است و می‌تواند آینده املاک و سرمایه‌گذاری در کشور را متحول کند.»